روایتی از یک خبرI تعمیق شکاف اروپایی در آستانه تصویب تحریم‌های تازه علیه مسکو

تداوم جنگ اوکراین و تحولات اخیر آن همچون الحاق بخش‌هایی از این کشور به جمهوری فدرال روسیه، اروپا را به سمت اتخاذ تدابیر تحریمی تازه سوق داده است اما این‌بار به نظر می‌رسد هم‌سویی و هم‌صدایی اعضای اتحادیه اروپا در تصویب بسته جدید تحریم‌ها به سادگی گذشته میسر نشود.

به گزارش روز سه‌شنبه ایران اکونومیست، طولانی شدن جنگ اوکراین و بروز عینی پیامدهای مختلف تحریم‌های اقتصادی اعمال شده علیه مسکو بر اقتصاد اروپا در کنار تغییر در چیدمان احزاب سیاسی کشورهای اروپایی و نیز تنوع راهکار اقتصادی هر یک از این کشورها برای مقابله با بحران، این بار در آستانه تصمیم‌گیری برای اعمال بسته هشتم تحریم‌ها علیه مسکو بر یکپارچگی اتحادیه‌ اروپا و همراهی کشورهای تا امروز هم‌سو، سایه تردید انداخته و شکاف در میان کشورها را عمیق تر کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

رهبران کشورهای اتحادیه اروپا قرار است درنشست روز جمعه در مورد چگونگی افزایش حمایت از اوکراین و گام های بعدی مشترک برای مهار افزایش قیمت انرژی بحث و گفت و گو کنند.

شارل میشل روز یکشنبه با دعوت از رهبران اتحادیه اروپا اعلام کرد در جلسه‌ای که ریاستش را برعهده دارد به بررسی گام های بعدی اتحادیه اروپا برای مقابله با افزایش قیمت انرژی خواهد پرداخت. 

وی تاکید کرد: هدف اصلی، اطمینان از تضمین امنیت عرضه و انرژی مقرون به صرفه به ویژه با نزدیک شدن به سرمای زمستان برای خانوارها و مشاغل است.

پیشینه خبر

برگزاری همه‌پرسی در بخش‌های شرقی و تحت تصرف روسیه در اوکراین و صدور فرمان رسمی ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه برای پیوستن مناطق لوهانسک، دونتسک، زاپوریژیا و خرسون تازه‌ترین تحولات جنگی هفت ماهه است که هر روز ابعاد تازه‌ای می‌یابد.

اروپا که از آغاز درگیری در اوکراین در ۲۴ فوریه (۵ اسفند) با تشکیل جبهه متحد در برابر روسیه در کنار حمایت مالی، نظامی و لجستیکی از مقاومت اوکراین، دست به تحریم روسیه زد، این روزها در حالی به تصویب و اعمال بسته هشتم تحریم ها می اندیشد که تحریم‌ها تاثیری آشکار بر اقتصاد اروپایی داشته است.

طولانی شدن جنگ اوکراین در کنار آشکار شدن تبعات تحریم‌ها و تاثیر مستقیم آن بر زندگی مردم اروپا با ایجاد تورم بی‌سابقه، در کنار نگرانی رهبران کشورهای اروپایی برای تامین انرژی در زمستان پیش رو، نشانه‌هایی از ایجاد شکاف در این جبهه متشکل از کشورهای هم‌سو را قابل رویت کرده است.

تازه‌ترین نشانه آن تصمیم آلمان در ایجاد صندوقی با اندوخته ۲۰۰ میلیارد یورو برای کمک به شهروندان در مقابل تورم و محافظت از اقتصاد است. خبر ایجاد این صندوق پس از انتشار اخباری مبنی بر دو رقمی شدن تورم در این کشور برای نخستین بار در ۷۰ سال گذشته منتشر شد.

نرخ تورم در آلمان در ماه سپتامبر به ۱۰.۹ درصد رسید. بر اساس برآورد اولیه منتشر شده در روز پنجشنبه توسط اداره آمار فدرال، قیمت مصرف کننده در آلمان در سال منتهی به سپتامبر ۱۰.۹ درصد افزایش یافته است که از افزایش ۸.۸ درصدی در ماه اوت نیز بالاتر رفته است.

اهمیت موضوع

نشریه فرانسوی «لز اِکو» در گزارشی با اشاره به اینکه اختلاف ها میان اعضای اتحادیه اروپا آشکارتر شده است، به کمک ۲۰۰ میلیارد یورویی آلمان برای محافظت از اقتصادش اشاره کرد. این در حالی است که بیشتر کشورهای عضو از امکان بودجه‌ای این چنینی برخوردار نیستند.

این تصمیم آلمان حتی صدای هم‌سوترین متحد اروپایی این کشور را هم درآورد؛ ماریو دراگی نخست وزیر سابق ایتالیا در آخرین سخنرانی خود در این سمت، با انتقاد مستقیم از سیاست اولاف شولتس صدراعظم آلمان گفت: نباید بر اساس حاشیه مانور بودجه‌ ملی خود تصمیم گرفته و متفرق شویم.

وی با فراخواندن به «جلوگیری از تحریف‌های خطرناک و غیرقابل توجیه بازار داخلی» به مشکلی اشاره کرد که احتمالاً در ماه‌های آینده وسعت بیشتری بیابد. اینکه کشورهای ثروتمند با بدهی کم مانند آلمان نسبت به کشورهای عضو فقیرتر در اروپای مرکزی و شرقی، یا مانند ایتالیا ویونان که بدهی قابل توجهی دارند، بهتر از کسب و کار خود حمایت می‌کنند.

تیری برتون کمیسر اروپا برای بازار داخلی نیز به کمک آلمان واکنش نشان داد و اعلام کرد که لازم است این طرح «با جزئیات» بررسی و «تاثیر آن بر شرایط عادلانه رقابت در بازار داخلی» ارزیابی شود.  وی همچنین حمایت از مشاغل را «با شفافیت و انسجام اروپایی» خواستار شد.

گزارش لز اِکو حاکی است: برنامه کمک ۲۰۰ میلیارد یورویی آلمان در حالی مطرح می‌شود که برخی از کشورهای عضو اتحادیه اروپا از رفتار برلین در نشست جمعه گذشته وزیران انرژی اروپا کلافه شده اند. چرا که برلین به مانع یکی از اقدامات به زعم اروپائیان مهم و شاخص در مقابله با مسکو، تبدیل شده است؛ تعیین سقف قیمت گاز که پانزده پایتخت دیگر اروپایی از جمله پاریس و رم از آن به شدت دفاع می کنند.

دولت شولتس نگران است که چنین سقفی به کمبود گاز منجر شود آن هم در شرایطی که از هر ۱۰ صنعتگر آلمانی یک نفر به دلیل قیمت انرژی تولید خود را کاهش داده است.

ارزیابی

این شکاف در جبهه ای که سردمدار اتحادش فرانسه، آلمان و ایتالیا بودند در حالی پدید آمده است که پیشتر کشوری چون مجارستان بارها آشکارا مخالفت خود را با نظام تحریم‌های اتحادیه اروپا اعلام کرده است.

به تازگی گرگلی گولیاس رئیس دفتر نخست وزیر مجارستان در واکنش به بسته جدید تحریم‌های اتحادیه اروپا علیه روسیه از مخالفت برخی کشورهای اروپایی از جمله کشور متبوعش خبر داد.

وی هشدار داد: بوداپست از هیچ تحریم جدید ضد روسی پیشنهادی اتحادیه اروپا در صورت هدف قرار دادن واردات انرژی از روسیه حمایت نخواهد کرد.

از دیگر سو، بسیاری قدرت گرفتن جبهه راست افراطی را در ایتالیا پایانی بر جبهه متحد اروپایی در برابر مسکو ارزیابی می‌کردند. هر چند جورجیا ملونی بخت اول نخست وزیری ایتالیا در پاسخ به پیام تبریک رئیس جمهوری اوکراین برای پیروزی در انتخابات پارلمانی این کشور، حمایت کامل خود را از این کشور در برابر روسیه اعلام کرد اما مساله تداوم همراهی ایتالیا با تدابیر اتحادیه اروپا مبهم است.

ماتئو سالوینی رهبر حزب ضد مهاجرت «لیگ» (لگا نورد) از احزاب راست‌گرای ایتالیا و یکی از سه حزب ائتلاف پیروز در انتخابات پارلمانی ایتالیا به تازگی از آلمان و دیگر کشورهای عضو اتحادیه اروپا به دلیل خودداری از همکاری با یکدیگر برای حل بحران انرژی و در مقابل، تلاش برای حفظ منافع خود انتقاد کرد.

وی در تظاهرات اخیر کشاورزان ایتالیایی در اعتراض به تاثیر قیمت بالای انرژی گفت: اتحادیه اروپا در این روزها و هفته‌ها بیش از همه به نفع خود کار کرده است. اسپانیایی‌ها از منافع خود حفاظت می‌کنند و فرانسویان به دنبال حفاظت از منافع خود هستند.

سالوینی با انتقاد از طرح ۲۰۰ میلیارد یورویی (۱۹۵ میلیارد دلاری) آلمان برای کمک به صنایع و مصرف‌کنندگان گفت: آلمان که ما انتظار داشتیم پاسخی برای کمک به رفع این بحران داشته باشد منتظر اروپا نماند و ۲۰۰ میلیارد یورو برای کمک به کاهش هزینه‌های انرژی برای مصرف‌کنندگان این کشور اختصاص داد.

سالوینی با اشاره به رقابت ناعادلانه سایر کشورها به کشاورزان معترض در میلان گفت که حزب او، حفاظت از کشاورزی ایتالیا را در اولویت قرار خواهد داد.

این دست تنش‌ها بر اتحاد و رویکرد واحد کشورهای اروپایی در نخستین ماه‌های جنگ اوکراین سایه انداخته و این سوال را مطرح می‌کند که همراهی کشورهای اروپایی یا یکدیگر در اتخاذ تصمیم واحد آن هم با توجه به تنوع نظام‌های اقتصادی و سیاسی تا چه زمانی ادامه می‌یابد. روز جمعه قرار است در نشستی ۲۷ کشور اروپایی که زمانی هم‌سوتر از امروز بودند در مورد اقدامات منسجم و تداوم رویکرد فعلی به تصمیمی واحد برسند.

  منبع: خبرگزاری ایرنا برچسب ها: اوکراین ، برلین ، آلمان ، دونتسک ، لوهانسک ، نرخ تورم ، مسکو ، اتحادیه اروپا ، یونان ، زاپوریژیا ، مجارستان ، ولادیمیر پوتین ، رم ، پاریس ، بوداپست

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: اوکراین برلین آلمان دونتسک لوهانسک نرخ تورم مسکو اتحادیه اروپا یونان زاپوریژیا مجارستان ولادیمیر پوتین رم پاریس بوداپست کشورهای اروپایی اتحادیه اروپا جنگ اوکراین کشورهای عضو ۲۰۰ میلیارد برای کمک تحریم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۲۶۸۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بورل: آمریکا دیگر هژمونی ندارد؛ روسیه تهدیدی وجودی برای اروپاست

رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا معتقد است: آمریکا موقعیت هژمونی خود را از دست داده و نظم جهانی چندجانبه پس از ۱۹۴۵ در حال از دست دادن جایگاه خود است.

به گزارش ایسنا، جوزپ بورل، رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا در سخنرانی خود در دانشگاه آکسفورد گفت: من تقابل بیشتر و همکاری کمتر در جهان را شاهد هستم. این یک روند رو به رشد در سال‌های گذشته بوده است؛ رویارویی بسیار بیشتر و همکاری بسیار کمتر. من دنیایی را بسیار پراکنده‌تر می‌بینم. من دنیایی را می‌بینم که در آن قوانین رعایت نمی‌شود. من قطبیت بیشتر و چندجانبه گرایی کمتر می‌بینم.

من می‌بینم که چگونه وابستگی‌ها تبدیل به سلاح می‌شوند. من شاهد هستم که سیستم بین‌المللی که پس از جنگ سرد به آن عادت کرده بودیم، دیگر وجود ندارد. آمریکا موقعیت هژمونی خود را از دست داده و نظم جهانی چندجانبه پس از ۱۹۴۵ در حال از دست دادن جایگاه خود است.

بورل افزود: من چین را می‌بینم که به جایگاه ابرقدرتی می‌رسد. آنچه چین در ۴۰ سال گذشته انجام داده در تاریخ بشریت بی‌نظیر است. در ۳۰ سال گذشته، سهم چین از تولید ناخالص داخلی جهان، از ۶ درصد به تقریبا ۲۰ درصد رسیده است، در حالی که ما اروپایی‌ها از ۲۱ درصد به ۱۴ درصد و ایالات متحده از ۲۰ درصد به ۱۵ درصد رسیده است.

این یک تغییر چشمگیر در چشم‌انداز اقتصادی است. چین در حال تبدیل شدن به یک رقیب برای ما و ایالات متحده است. نه تنها در تولید کالاهای ارزان، بلکه به عنوان یک قدرت نظامی، در خط مقدم توسعه فناوری و ساخت فناوری‌هایی که آینده ما را شکل خواهند داد. چین «دوستی بدون محدودیت» را آغاز کرده است.

این دیپلمات اروپایی تصریح کرد: من گفتم جهان چند قطبی‌تر است - بله، این درست است. همزمان قدرت‌های میانی، مانند هند، برزیل، عربستان سعودی، آفریقای جنوبی، ترکیه در حال ظهور هستند. آن‌ها در حال تبدیل شدن به بازیگران مهم هستند. چه بریکس باشند و چه غیر بریکس، ویژگی‌های مشترک بسیار کمی دارند، بجز میل به کسب جایگاه بیشتر و صدای قوی‌تر در جهان، و همچنین مزایای بیشتر برای توسعه خود. برای رسیدن به این هدف، آن‌ها استقلال خود را به حداکثر می‌رسانند، تمایلی به جانبداری ندارند، بسته به شرایط یک طرف یا طرف دیگر را محافظت می‌کنند. آن‌ها تمایلی به انتخاب اردو ندارند و ما نباید آن‌ها را به سمت انتخاب اردو سوق دهیم.

بورل افزود: ما اروپایی‌ها می‌خواستیم در همسایگی خود حلقه‌ای از دوستان ایجاد کنیم. به جای آن، آنچه امروز داریم حلقه‌ای از آتش است. حلقه‌ای از آتش که از ساحل به خاورمیانه، قفقاز و اکنون در میدان‌های نبرد اوکراین می‌آید. توماس گومارت، مدیر مؤسسه فرانسوی روابط بین‌الملل، در حال تجزیه و تحلیل نقاط ضعف اقتصاد جهانی است. چند مورد از این نقاط بسیار به ما نزدیک است؛ دریای سرخ برای تجارت، تنگه هرمز برای نفت و گاز و دریای سیاه برای صادرات غلات. آن‌ها در مجاورت ما هستند و در برخی از آن‌ها ما حتی با مأموریت‌های نیروی دریایی اتحادیه اروپا درگیر هستیم، مانند آنچه در دریای سرخ است.

او در ادامه گفت: اکنون دو جنگ داریم، دو جنگ که وقتی به بروکسل آمدم، در کار نبود. دو جنگ وجود دارد که در آن مردم برای سرزمین می‌جنگند. این نشان می‌دهد که جغرافیا بازگشته است. به ما گفته شد که جهانی شدن، جغرافیا را بی‌ربط کرده است، اما نه. بیشتر درگیری‌های ما مربوط به زمین است، سرزمینی که در مورد فلسطین وعده داده شده و در مورد اوکراین سرزمینی در تقاطع دو جهان و این مبارزه برای زمین، خون‌های زیادی را ریخته است.

بورل گفت: در عین حال شاهد شتاب روندهای جهانی هستیم. تغییرات اقلیمی دیگر مشکلی برای آینده نیست. فروپاشی آب و هوا در حال حاضر رخ داده- برای فردا نیست، برای امروز است. تحولات تکنولوژیکی - به ویژه، هوش مصنوعی. اینها تغییراتی را ایجاد می‌کند که ما نمی‌توانیم به طور کامل درک کنیم. جمعیت‌شناسی نیز به سرعت در حال تغییر است. مهاجرت به ویژه در آفریقا که ۲۵ درصد از مردم جهان در سال ۲۰۵۰ در آن زندگی خواهند کرد.

در سال ۲۰۵۰، از هر چهار انسان یک نفر در آفریقا زندگی می‌کند و در عین حال شاهد افزایش نابرابری‌ها، کاهش دموکراسی‌ها و در خطر افتادن آزادی‌ها هستیم. این چیزی است که من می‌بینم. در این چشم انداز، نقش اتحادیه اروپا و نقش بریتانیا باید مشخص شود. نمی‌دانم نقش ما کدام خواهد بود. اما مطمئناً این بستگی به پاسخ ما به چالش‌هایی دارد که با آن روبرو هستیم - ما هشدارهایی می‌شنویم مبنی بر اینکه اروپا ممکن است بمیرد، باید چکار کنیم؟

مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا پیشنهاد کرد: اول، ما نیاز به ارزیابی روشنی از خطرات روسیه داریم - روسیه به عنوان وجودی‌ترین تهدید برای اروپا در نظر گرفته می‌شود. شاید همه اعضای شورای اروپا با آن موافق نباشند، اما اکثریت پشت این ایده هستند. روسیه برای ما یک تهدید وجودی است و ما باید ارزیابی شفافی از این خطر داشته باشیم. دوم، ما باید روی اصول، همکاری و قدرت کار کنیم. ما مدلی ساختیم – مدل اروپایی – بر اساس همکاری و وابستگی متقابل اقتصادی در درون خود – و موفقیت چشمگیری بوده است.

۷۰ سال صلح در میان ما. ما معتقد بودیم که وابستگی متقابل از طریق چیزی که آلمانی‌ها آن را «Wandel durch Handel» می‌نامند، همگرایی سیاسی ایجاد می‌کند. این تغییر سیاسی را در روسیه و حتی چین به همراه خواهد داشت. خوب، این اشتباه ثابت شده است. اتفاق نیفتاده است. در مواجهه با روسیه، وابستگی متقابل صلح به ارمغان نیاورد. برعکس، به وابستگی به ویژه به سوخت‌های فسیلی تبدیل شد و بعداً این وابستگی تبدیل به یک سلاح شد. امروز پوتین یک تهدید وجودی برای همه ماست.

اگر پوتین در اوکراین موفق شود، به همین جا بسنده نخواهد کرد. چشم‌انداز داشتن یک دولت دست نشانده در کی‌یف مانند دولت بلاروس، و نیروهای روسی در مرز لهستان، و کنترل روسیه بر ۴۴ درصد از بازار غلات جهان، چیزی است که اروپایی‌ها باید از آن آگاه باشند. همه بیشتر و بیشتر از آن آگاه می‌شوند. اما من می‌دانم که همه در اتحادیه اروپا این ارزیابی را ندارند. اکنون پوتین کل غرب را به عنوان یک دشمن می‌بیند. او در بسیاری از سخنرانی‌های خود این را به صراحت بیان کرد.

بورل درخصوص شرایط کنونی در غرب آسیا هم گفت: و جنگ دیگر. پاسخ نامناسب اسرائیل به حمله ۷ اکتبر حماس خاورمیانه را در بدترین چرخه خشونت در دهه‌های اخیر فرو برد. جیک سالیوان یک هفته قبل از هفتم اکتبر گفته بود که خاورمیانه هرگز اینقدر آرام نبوده است! اما آرام نبود.

فقط نگاهی به اتفاقات کرانه باختری بیندازید تا متوجه شوید که اصلاً آرام نبود. حالا دو جنگ داریم. و ما اروپایی‌ها برای آن آماده نیستیم. آنچه اکنون در غزه اتفاق می‌افتد، اروپا را به گونه‌ای به تصویر کشیده است که بسیاری از مردم آن را درک نمی‌کنند. آن‌ها تعامل سریع و قاطعیت ما را در حمایت از اوکراین دیدند و از نحوه برخورد ما با آنچه در فلسطین روی می‌دهد تعجب کردند.

فرآیندهای تصمیم‌گیری اتحادیه اروپا چگونه کار می‌کند؛ اتفاق آرا. در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، ۱۸ نفر از یک طرف، ۲ نفر از طرف دیگر رای دادند و دیگران وقتی زمان تصمیم‌گیری درباره آتش بس فرا رسید، رای ممتنع دادند. اما اگر ما در یک جا چیزی را «جنایت جنگی» بنامیم، باید زمانی که در هر جای دیگری اتفاق می‌افتد، آن را به همان نام بنامیم. آنچه در ۶ ماه گذشته در غزه رخ داده، وحشت دیگری است.

این دیپلمات اروپایی تاکید کرد: باید به دنبال یک طرح صلح باشم. فکر می‌کنم اعراب باید چشم‌انداز خود را برای حل و فصل سیاسی اوضاع ارائه دهند. من از وزرای امور خارجه کشورهای عربی دعوت کردم که به بروکسل بیایند و پیشنهادات خود را توضیح دهند. ما باید به همه بفهمانیم که راه حل نظامی وجود ندارد. خب، همه می‌گویند که راه‌حل دو کشوری را می‌خواهند. ما ۳۰ سال است که از اسلو این را تکرار می‌کنیم. اما در اسلو، راه حل دو کشوری بخشی از توافق نبود. گفتند «بعداً شاید بتوانیم»، اما در متن نیست.

اگر بر این باوریم که راه حل دو دولتی تنها راه حل است، جامعه بین‌المللی باید بسیار بیشتر مشارکت کند و این را نه به عنوان نقطه شروع، بلکه به عنوان نقطه پایان بازی در نظر بگیرد. اگر نابودی یا مهاجرت اجباری فلسطینی‌ها را کنار بگذاریم، راه‌حل چیست؟ وقتی این سوال را از دولت نتانیاهو می‌پرسیم، تنها پاسخی که می‌گیریم این است؛ «ما راه‌حل دو دولتی را نمی‌خواهیم». می‌پرسیم چه می‌خواهید؟ و این همان چیزی است که جامعه بین‌المللی باید بارها و بارها بپرسد تا به دنبال پاسخی باشد که بتواند از یک تراژدی انسانی دیگر جلوگیری کند.

در ایرلند شمالی اتفاق افتاد، در اروپا اتفاق افتاد. دشمنان قدیمی امروز همسایگان خوبی هستند و بیشتر از همسایگان خوب، بهترین دوستان هستند. باید امکان‌پذیر باشد، اما برای این که [این امکان] فراهم شود، زمین باید تقسیم شود. آن‌ها نمی‌توانند با هم زندگی کنند، آن‌ها باید در کنار هم، در صلح و امنیت زندگی کنند، اما هر کدام با خانه، سرزمین، دولت، قلمرو و ظرفیت سیاسی خود. این یکی از مهمترین چیزهایی است که اروپایی‌ها باید حل کنند.